Anastacia, güneşin ilk ışıklarıyla gözlerini açtı. Çok heyecanlıydı. Çünkü; bugün okulun son günü olduğu için bir kapanış balosu yapılacaktı. Yatağından kalktı ve banyoya yöneldi. Elini yüzünü yıkadıktan sonra, dolabına gitti. Ardından çekmecelerini biraz karıştırarak cüppesini bulup, üstüne geçirdi. Aşağı indi ve Büyük Salon'a yöneldi. Kapıyı açıp içeri girdiğinde salon öğrencilerle dolup taşmıştı.Masası'nda ki yerine oturduktan sonra kazan pastası ve balkabağı suyundan oluşan kahvaltısını yedi. Bu sırada postalar yavaş yavaş gelmeye başlıyordu. Kendi baykuşu Bibble, Anastacia'nın önüne bir mektup atıp biraz kızarmış ekmek kemirmeye başladı. Anastacia, elindeki çatalı bırakarak mektubu açıp, okumaya başladı; " Anastacia, okuldaki günlerin nasıl geçiyor? İyi misin? Sana on galleon yolladık, tasarruflu harca tatlım. Biz iyiyiz, baban Avustralya'ya bir iş gezisine gitti. Ben de kardeşin Melissa'ya bakıyorum. Bize yaz: Annen. " Anastacia, anne ve babasını çok özlemişti. Bunlar aklını kemirirken mekupu katlayıp cüppesinin cebine indirdi. Ardından çantasını koluna takıp, Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Dersliği'ne gitmek üzere Büyük Salon'dan dışarı çıktı. Uzun Hogwarts koridorlarında yürürken, tablolardaki insanların ona baktığını hissediyordu. Rahatsızlık duymuyordu bundan ama yine de insan şaşırıryordu. O da onlara yan gözle bakarak dersliğe girmeden önce saatine bir göz attı, geç kalmıştı! Yine de içeri tereddüt ederek girdi. Profesör ona bir süre baktıktan sonra kendisinin de derse yeni girdiğini söyleyince Anastacia, rahat bir nefes alarak arkalarda kalmış boş bir sıraya oturdu. Profesör anlatıyor, anlatıyordu ama Anastacia dinlemiyordu, daha doğrusu dinleyemiyordu. Bu günlerde S.B.D'ler üzünden öyle çok yorulmuştu ki, beyni artık yeni bilgileri kabul etmiyordu. Dersten hiçbir şey öğrenmemiş şekilde çıktı. Dersten derse koşturmak öyle zordu ki... Şimdi de Bitkibilim dersi vardı. Yeniden meşalelerle aydınlatılmış o koridorlardan geçerken, sakin ve huzurluydu. Bitkibilim'i severdi ve bu keyfini şimdi kimse bozamazdı. Fakat birisi bozdu. Birden bir çocukla çarpıştı. Ayağa kalkarken kolunda ki sıyrığı fark etti. Çocuk ise yerinden kalkmış, üstünü silkeliyordu.
" Ne yaptığını sanıyorsun sen?! " Sinirlenmişti Anastacia. Kitaplarını ve tüy kalemlerini yerden topladıktan sonra çocuğun yüzüne baktı. İçinde birden daha önce hiç hissetmediği duygular hissetmeye başladı. Çocuk ise mahcup tavırlara bürünmüştü. Anastacia'ya bakarak; " Özür dilerim, fark etmedim seni. " dedi. Oysa Anastacia onu dinlemiyordu. Aşık olmuştu, hem de hiç olmadığı kadar. Çocuğa bakarak önemli olmadığını belirten bir işaret yaptı, seralara yöneldi. Fakat çocuk her nedense peşinden geliyordu. Bir an durdu Anastacia. Çocuğa bakarak; " Şey, neden peşimden geliyorsun? " diye sordu. Çocuk gülümseyerek Anastacia'ya baktı. " Bitkibilim seralarına gidiyorum, dersim var. " dedi. Anastacia sevinmişti. Çocukla sohbet ederek seralara ulaştılar.Anastacia bu sohbete çocuğun adının Dave olduğunu, annesiyle babasının bakanlıkta çalıştığını ve aynı sınıfta olduklarını öğrendi. Derste bitkilerle bile uğraşırken birbirlerine bakıyorlardı. Profesör ara ara derse dikkatlerini vermeleri için onları uyarmak zorunda kaldıysa da, takmadılar. Bitkibilim'den çıktıklarında Dave, Anastacia'yı bir kenara çekti. Sonra da Anastacia'ya başından beri sormak istediği soruyu sordu. " Benimle birlikte baloya gelir misin? " Şaşırmıştı Anastacia, hem de çok şaşırmıştı. Çok şey söylemek istiyordu ama ağzından sadece bir kelime çıktı; " Evet. " Daha sonra Dave ona gülümseyerek Ravenclaw Ortak Salonu'na gitti. Evet, o bir Ravenclaw'dı. Anastacia mutluluktan havalara uçacaktı neredeyse. Slytherin Ortak Salonu'na geldiğinde bu akşam yapılacak olan balo için elbise seçmek üzere yatakhaneye çıkıp tüm elbiselerini ortalığa yığdı. Hepsi siyahtı. Az önce güller açan suratı bu sefer asılmıştı. Diagon Yolu'na gidip kendine bir elbise almaya karar verdi. Belki mavi veya bronz olabilirdi, sonuçta o çocuk bir Ravenclaw'dı. Cisimlenme noktasına doğru gitti ve patikadan inmeye bile gerek durmadan Diagon Yolu'na cisimlendi. Dükkanların arasında gezindikçe keyfi yerine geliyordu. Son kalan dükkan olan Madam Malkin'in Cüppeleri'ne girdi ve gezinmeye başladı. Bir sürü güzel cüppe ve kıyafet vardı. En sonunda bronz, kısa bir elbise bulup satın aldı. Yeniden Hogwarts'a cisimlendiğinde keyfi yerine gelmişti. Öyle çok dolaşmıştı ki, saatin farkında bile değildi.
Baloya yalnızca yarım saat kalmıştı. İstemsizce bir çığlık attı Anastacia. Bu kadarcık sürede nasıl giyinirdi, nasıl makyajını yetiştirirdi? Beş dakikada yarım yamalak bir duş aldı, ardından elbisesini giydi ve saçlarını yaptı, bu da yirmi dakikasını almıştı. Kalan beş dakikada da makyajını yetiştirdi. Artık hazırdı. Aynada kendine baktı, çok güzel olmuştu. Zindanları geçtikten sonra balonun yapılacağı yer olan Büyük Salon'a geldi. Dave, onu kapıda bekliyordu. Anastacia gülümseyerek onun koluna girdi, birlikte salona adım attılar. Salon tıklım tıklımdı. Bina masaları kenara çekilmişti ve hafif, romantik bir müzik çalıyordu. Dave ve Sofia dans pistinin ortasına geldiler. Dave, ona döndü; " Bu güzel bayan benimle dans eder mi acaba? " diye sordu. Anastacia, sakin bir biçimde başını salladı. Az sonra omuz omuza dans ediyorlardı, Anastacia büyülenmiş gibiydi. Bu tanışmanın son gün olması ne kadar da kötüydü! Anastacia'nın gözünden bir damla yaş süzüldü. Dave bir an durup ona baktı; " Neden ağlıyorsun meleğim? Birlikteyiz... " diye tatlı bir sesle sordu. " Çünkü bu harika bir şey ve az sonra bitecek. " dedi Anastacia üzgün bir sesle. Dave onu anlıyordu. Oysa Anastacia yanılıyordu. Dave, ona bu yanılgısını açıkladı: " Yanılıyorsun. Bu bir başlangıç. Hem tatil bittikten sonra yeniden birlikte olacağız. Ah Anastacia, benimle çıkar mısın? " Ne demişti? Anastacia'yla çıkmak istediğini mi söylemişti? Sofia düşünüyordu, Dave ise bekliyordu. Ne diyebilirdi ki? Onu seviyordu, onu arzuluyordu. Aynı balo sorusuna verdiği yanıt gibiydi vereceği yanıt. " Evet. " Kısa ve netti. Dave de mutlu olmuşu Anastacia'yla birlikte. Dave birden Anastacia'yı kendine çekti. Öpüşüyorlardı, tutkuyla hem de. Bir an kendini Dave'den çekti Anastacia. Yaptığının doğru olup olmadığını düşünüyordu. Eve demişti, ama ' evet ' doğru bir yanıt mıydı? Gözlerini Dave'in gözlerinin içine dikti. " Dave ben - ben yapamayacağım, üzgünüm. " Üzgündü, çok hem de çok üzgündü. Dave'i arzuluyordu ama ona güvenmiyordu. Önlerinde uzanan koskoca bir üç aylık tatil vardı ve onlar tatilde birbirlerini hiç göremezlerdi. O zaman mutsuz olurdu Anastacia, Dave de mutsuz olurdu. Böyle bir birliktelik başlamadan bitirilmeliydi. Son çalan müzik de bitti ve Anastacia, Dave'i orda bırakarak sandığını eline alıp diğer öğrencilerin arasına karışarak testrallerin çekiği arabaya bindi, evine dönüyordu. Dave ise orada kalmıştı, bir daha hiç gülmemek ve mutlu olmamak üzere oradan ayrıldı.
Konu: Anastacia Pearson 
Ptsi Nis. 12, 2010 2:09 pm
