Ayrılığın bende yarattığı ‘’ el ele gezen birilerini görünce kusma hissi duyma ’’ duygusuyla koridorda yürüyordum. Herkes el ele geziyordu ( bunun kasıtlı bir komplo olduğu düşüncem kanıtlanmak üzereydi ) Çok lanet bir gündü. Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersliği 1. Katta olduğu için fazladan yürümeyeceğime şükrediyordum.
Sonunda dersliğin kapısını açtım ve gördüğüm manzaradan yakınarak kocaman bir ‘’ Oof! ‘’ çektim. Benim dışımda herkes mutluydu. Çok keyifli bir gündü onlar için. Aman ne güzel!
Kendi kendime söz verdim. Sadece dersle ilgileneceksin Daphne! Diğer her şeyi aklından çıkar, ve konsantre ol şu lanet derse. Ben düşüncelerimle boğuşurken Profesör içeri girdi. Kısa bir reverans yaparak Merhaba dedi. Daha önce onu hiç bu denli neşeli görmemiştim. Siz de mi? Demek istemiştim.
Bu gün Petfificus Totalus büyüsünü öğreteceğim. İşlevi ise… Bayan Culbertson, bu büyünün işlevi nedir? Diye sordu yüzüne yerleştirdiği sahte bir gülümsemeyle.
‘’ Hatırla Daph, hatırla! Daha geçen gün kitapta okumuştun. Nasıl unutursun? ‘’ Beynimin baskısı sayesinde son anda hatırladım ve,
Düşmanın kollarını ve bacaklarını bedenine yapıştıran ve yere düşüren büyü, Profesör. Diye ciyakladım. Gerçekten ciyaklamış olacağım ki sınıftaki herkes bana gülmüştü.
Bu kadarı yeter, dedi Profesör sınıfa doğru. Bravo size, Bayan Culbertson diye de ekledi.
Ve derse devam etti. Klasik bir ders sürüyordu. Herkes bir yandan muhabbet ediyor, bir yandan da sırayla büyüyü birbirlerine deniyorlardı. Birkaç kişinin zarar gördüğünü söyleyebilirim. Tanrıya şükürler olsun, o birkaç kişi içerisinde ben de yoktum. Kendimi sarhoş gibi hissediyorum. Bu dalgınlığımla nasıl böyle bir şeyi yapmadım diye düşündüm. Geçeceeek. Hepsi yakında geçecek dedim içimden. Umarım yanılmıyorumdur, umarım…